W 1923 r. w rozgrywkach nie uczestniczy żydowski klub Makkabi z Równego, WKS Hallerczyk przechodzi z klasy A do klasy B, a z kolei WKS Kowel awansuje do klasy A. Natomiast celem klubu Kresowianka z Łucka staje się wejście do klasy C.
W klasie A w 1923 r. w rozgrywkach nie uczestniczył żydowski klub Makkabi z Równego. Miejscowe władze zakazały jego działalności z powodów politycznych, ale on wkrótce odrodził się w postaci klubu Hasmonea. Inny rówieński klub – Hallerczyk – nie finiszował. Ta wojskowa drużyna z Równego dwa razy przegrała z WKS Lublin (1:2 і 2:3), ale wygrała z rywalami z Brześcia i Chełma. Kierownictwo Lubelskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej nie uznało jednak tych zwycięskich wyników Hallerczyka, ponieważ mecze prowadził niezarejestrowany w Związku sędzia. Postanowiono wówczas, że mecze zostaną rozegrane na nowo na boiskach rywali. Hallerczyk odmówił wykonania tego polecenia. Z tego powodu nie został dopuszczony do rozgrywek i spadł do niższej klasy.
W klasie B Lubelskiego OZPN wystartowały dwie cywilne drużyny z Lublina i cztery kluby wojskowe. WKS Kowel, którego prezesem od momentu założenia był Dendes, a liderami Gebhardt (był piłkarzem drużyny do 1927 r.) i główny strzelec klubu Marjan (grał co najmniej do 1933 r.) postawił przed sobą ambitne cele. WKS Kowel zdecydowanie wygrywał z klubami wojskowymi z Włodzimierza Wołyńskiego (5:0 i 5:4), Łucka (6:0 i 3:0), Zamościa (2:1 і 5:0) oraz z klubem Makkabi z Lublina (9:1 і 6:1). Decydujące w walce o tytuł mistrza były mecze z klubem Lublinianka, która straciła 1 punkt skończywszy mecz z WKS Łuck remisem (1:1).
29 kwietnia w Lublinie WKS Kowel przegrał z Lublinianką 2:3 (kowelska drużyna przegrywała 0:3 w pierwszej połowie meczu, po przerwie udało się jej strzelić dwie bramki), a mecz rewanżowy, który miał miejsce 27 maja w Kowlu skończył się remisem – 3:3. Kowel po raz drugi zajął drugie miejsce w tabeli ligowej klasy B. W 1923 r. do klasy A awansowała nie jedna, lecz trzy najlepsze drużyny, dlatego można powiedzieć, że WKS Kowel udało się osiągnąć swój cel.
Tabela ligowa klasy B.
Ukazała się «Przeglądzie Sportowym» w nr 37 z 11 września 1923 r.
Oprócz meczów odbywających się w ramach mistrzostw, kowelscy piłkarze zagrali w tym sezonie również z drużynami klubów wojskowych z Zamościa (0:2), Lublina (0:3), Brześcia (0:1) i Włodzimierza Wołyńskiego (4:0). Te mecze odbyły się prawdopodobnie w ramach zawodów wojskowych. Rywalami Kowla były również kluby ze Lwowa: «Strzelcy» (4:2 i 2:2), «Biali» (2:3 і 2:2), «Unja» (3:1 і 2:3), «Amatorzy» (0:1). W jednym z meczów towarzyskich WKS Kowel wygrał z ŻKS Hasmonea z Równego – klubem, który kontynuował tradycje zakazanego Makkabi (4:0).
WKS Kowel był zdecydowanym liderem w kowelskiej piłce nożnej, wygrał np. z klubem Amatorzy (5:0, 6:0 і 10:1), chociaż przegrał z cywilną reprezentacją miasta (1:2).
W Łucku dla miejscowego klubu wojskowego pojawił się poważny rywal – klub Kresowianka, który reprezentował polską społeczność miasta. Po zwycięskich meczach z żydowskimi klubami Makkabi i Bar-Kochba, Kresowianka wreszcie wygrała również z WKS Łuck (2:1). Natomiast wyniki meczów towarzyskich Kresowianki z lubelską drużyną z klasy B Makkabi (0:0 і 2:1) przekonały kierownictwo tego klubu na czele Adamem Marcinkowskim o konieczności przejścia na poziom oficjalny, czyli awansu do klasy C. Kapitanem Kresowianki i jej liderem na boisku był Stanisław Baranowski, który później, w latach 30-tych, w międzywojennym Łucku grał w legendarnym Policyjnym Klubie Sportowym.
Rozgrywki miały miejsce również w małych miasteczkach na Wołyniu, m.in. w Rożyszczach, Kiwercach, Dubnie oraz Zdołbunowie.
Serhij HRUDNIAK
P. S. od autora: Tekst został opracowany na podstawie publikacji w prasie z roku 1923 – w «Przeglądzie Sportowym» (Kraków), «Dzienniku Wołyńskim» (Łuck), «Ziemi Lubelskiej» (Lublin). Dziękuję również za pomoc w przygotowaniu materiału Jurijowi Melnykowi i Wołodymyrowi Morozowowi (Zdołbunów), Bogdanowi Lupie (Lwów) i Leszkowi Śledzionie (Mielec, Polska).
Będę bardzo wdzięczny wszystkim osobom, które udzielą mi informacji o wołyńskich działaczach i piłkarzach w okresie międzywojennym, udostępnią ich zdjęcia lub dokumenty. Można mnie znaleźć na Facebooku (Serhiy Grudnyak) lub napisać do mnie na: sgrudnyak@gmail.com.
CZYTAJ TAKŻE: